Atopowe zapalenie skóry

Atopowe zapalenie skóry to zapalna choroba skóry o złożonej patogenezie, z udziałem procesów autoimmunologicznych, predyspozycji genetycznych oraz wpływem wielu czynników.

Główne objawy choroby to swędzenie, łuszczenie, podrażnienie i wysypki. Najczęściej na atopowe zapalenie skóry cierpią dzieci mieszkające w krajach rozwiniętych i dużych miastach. W ostatnich latach obserwuje się wzrost zachorowalności na atopowe zapalenie skóry – do 20% dzieci i 1-3% dorosłych. Jedna z hipotez tłumaczy to nadmierną sterylnością środowiska i niewystarczającym kontaktem z czynnikami zakaźnymi.

W rozwoju atopowego zapalenia skóry rolę odgrywają różne czynniki:

• genetyczne predyspozycje;
• dysfunkcja bariery naskórkowej;
• czynniki środowiskowe;
• naruszenie mechanizmów odpornościowych.

Atopowe zapalenie skóry postępuje fazami: są okresy zaostrzenia i remisji. Zwykle choroba rozwija się przed ukończeniem 3 miesiąca życia, kiedy pojawiają się pierwsze swędzące wysypki. Lokalizacja zmian zmienia się wraz z wiekiem. U małych dzieci dotyczy to głowy, twarzy, skóry głowy, „zgięcia” łokci, kolan. Z wiekiem zmiany pojawiają się również na zewnętrznych częściach stawów, nie tylko na „zgięciach”. Często rozwijają się wtórne infekcje i ropne procesy skórne.

Rozpoznanie atopowego zapalenia skóry opiera się przede wszystkim na ocenie klinicznej, można zlecić testy wrażliwości. Czasami pojawiają się trudności w diagnostyce w odróżnieniu atopowego zapalenia skóry od innych dermatoz, łuszczycy. W takich przypadkach pomaga wywiad na temat chorób w rodzinie.

Atopowe zapalenie skóry występuje z okresami zaostrzeń i remisji i bardzo często ustępuje do piątego roku życia. Dziewczęta i ciężko chorzy pacjenci mogą cierpieć na tę chorobę w okresie dojrzewania i dorosłości. Jednym z niebezpieczeństw patologii jest to, że ludzie mogą cierpieć z powodu zaburzeń psychicznych związanych z wysypką (męczące swędzenie, szpecąca wysypka, potrzeba wyczerpującego i długiego leczenia, ograniczenie diety, codzienne życie).

Leczenie atopowego zapalenia skóry

Samoleczenie może pogorszyć chorobę, zalecamy skonsultowanie się z dermatologiem w celu przepisania skutecznej metody leczenia. Leczenie atopowego zapalenia skóry jest najczęściej ambulatoryjne (w domu), z wyjątkiem ciężkich przypadków – kiedy dochodzą infekcje bakteryjne, ciężkie zmiany ropne.

Zalecana jest terapia wspomagająca – produkty pielęgnacyjne do nawilżania skóry, leki przeciwhistaminowe, opatrunki, ograniczenie działania czynników prowokujących, staranna higiena. W leczeniu wykorzystuje się hormony, immunoterapię, modulatory, fototerapię oraz, jeśli jest to wskazane, antybiotykoterapię.

Zapobieganie zaostrzeniom atopowego zapalenia skóry polega na starannej pielęgnacji skóry, unikaniu czynników prowokujących, nawilżaniu powietrza,korzystaniu z filtrów i praniu odzieży w gorącej wodzie.