Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek. co warto wiedzieć.

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest wynikiem nieleczonego lub niezdiagnozowanego ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek można nazwać zapaleniem nerek, które nie ustępuje w ciągu 2-3 miesięcy od początku ostrego procesu.

Utrzymujące się zapalenie nerek prowadzi do zastąpienia funkcjonującej tkanki tkanką bliznowatą – narząd stopniowo się zmniejsza, traci zdolność do normalnego funkcjonowania.

Główną przyczyną przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest infekcja tkanki nerkowej, która może wystąpić na wiele sposobów. Na przykład:

• wstępujące: bakterie chorobotwórcze wznoszą się do nerek z zakażonego pęcherza lub cewki moczowej;
• krwiotwórczy: drobnoustroje z przepływem krwi są przenoszone z różnych ognisk infekcji, najczęściej w wyniku chorób narządów laryngologicznych lub zębów;
• limfogenny: bakterie dostają się do nerek za pomocą limfy.

Najczęstszym patogenem jest pałeczka okrężnicy (Escherichia coli). Ale mogą pojawiać się również inne patogeny, w tym grzyby, wirusy i prątki gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis).

Objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek

Przez wiele miesięcy i lat choroba rozwija się powoli. Objawy pojawiają się zwykle podczas zaostrzeń:

• wzrost temperatury;
• ból pleców (po jednej lub obu stronach);
• dysuria – zmiana rytmu i charakteru oddawania moczu, mogą pojawić się zanieczyszczenia w moczu;
• pogorszenie stanu ogólnego: zwiększone zmęczenie, osłabienie lub brak apetytu, apatia, bóle głowy;
• bóle brzucha, wymioty i nudności, zwłaszcza u dzieci;
• obrzęk – worki pod oczami, obrzęk twarzy.

Rozpoznanie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek może być trudne w okresie remisji ze względu na brak objawów i zmian w układzie moczowym i nerkach. Komplikuje diagnozę i różnorodność klinicznych postaci choroby.

Używany w diagnostyce:

• ogólna analiza moczu (leukocyty, odlewy i białko w moczu);
• posiew bakteriologiczny – potrafi zidentyfikować czynnik wywołujący chorobę. Posiew robi się  również w celu wyboru antybiotykoterapii;
• analiza biochemiczna krwi i moczu;
• pełna morfologia krwi (niedokrwistość, przyspieszone OB, neutrofile);
• urografia – wsteczna i wydalnicza;
• USG nerek;
• tomografia komputerowa;
• rezonans magnetyczny;
• biopsja nerki jest wykonywana rzadko, w przypadkach niejasnych i wątpliwych.

Należy odróżniać przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek od kłębuszkowego zapalenia nerek, amyloidozy nerkowej, nadciśnieniowego uszkodzenia nerek, nefropatii cukrzycowej.

Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek obejmuje odpoczynek, czasem leżenie w łóżku, dietę ograniczoną w białko, sól, a czasem płyny i leki. Zaleca się unikać hipotermii, przeziębień. Konieczna jest również wizyta u dentysty i laryngologa w celu wyeliminowania infekcji.

Terapia lekowa to przede wszystkim leki przeciwbakteryjne. Są przepisywane z uwzględnieniem wrażliwości mikroorganizmów. Leczenie może trwać długo i być kontynuowane do momentu, gdy posiewy zakaźnych patogenów będą sterylne.

Po wyleczeniu zaostrzenia zalecana jest terapia przeciw nawrotom – długotrwałe stosowanie leków uroseptycznych. Ziołolecznictwo odgrywa ważną rolę w leczeniu przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Zwykle stosuje się wywary i napary z jagód jałowca, skrzypu polnego, liści mącznicy lekarskiej. Fizjoterapia jest również zalecana zgodnie ze wskazaniami.

Leczenie i diagnostykę przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek prowadzi nefrolog, internista, lekarz medycyny rodzinnej. Leczenie jest zwykle ambulatoryjne. W ciężkich przypadkach wymagana jest hospitalizacja.