Historia i zastosowanie botoksu
Nie można sobie wyobrazić współczesnej kosmetologii bez botoksu. Te zastrzyki młodości mocno wkroczyły w życie każdej kobiety borykającej się z zewnętrznymi objawami starzenia – zmarszczkami mimicznymi. Zastrzyki z botoksu są bezpieczne, skuteczne i ogólnie dostępne, praktycznie nie mają przeciwwskazań. Botox jest również stosowany w leczeniu chorób i patologii spowodowanych skurczem mięśni. Ale nie zawsze tak było.
Wcześniej spożycie toksyny botulinowej oznaczało poważną chorobę i bolesną śmierć. Jak botulizm przekształcił się z nieuleczalnej infekcji w naszego sojusznika w walce z objawami związanymi z wiekiem i innymi wadami?
W 1897 roku mikrobiolog Emil van Emingham zidentyfikował bakterię wywołującą botulizm, Clostridium botulinum. Stało się to po tym, jak na pogrzebie otruło się 34 muzyków, którzy jedli szynkę domowej roboty. Trzech z nich zmarło, a 10 było ciężko chorych. To właśnie z tej szynki i śledziony ofiar wyizolowano ten mikroorganizm. I zaczęło się jego szczegółowe badanie. Rzeczywiście, nieco wcześniej Justinus Kerner, niemiecki poeta i pisarz medyczny, zasugerował, że małe dawki tej bakteryjnej toksyny mogą być przydatne w leczeniu hiperkinezji.
Tak więc w 1977 roku badacz Alan Scott zaczął przeprowadzać eksperymenty dotyczące stosowania toksyny botulinowej u zwierząt w celu zmniejszenia aktywności mięśni hiperkinetycznych. Eksperymenty zakończyły się sukcesem, udowodniono pozytywny efekt, a lek na bazie toksyny botulinowej zastosowano u ludzi. Alan Scott podał pierwszy zastrzyk pacjentowi z zezem.
Tak zaczęła się historia toksyny botulinowej. Najpierw wykorzystywano ją do leczenia, potem przemysł farmaceutyczny, wprowadzając nowe metody oczyszczania leku, zwiększając jego bezpieczeństwo, wprowadził botoks dla mas.
Nie ma osoby, która mogłaby kwestionować skuteczność preparatów z toksyny botulinowej w korekcji zmarszczek mimicznych. Prosty, prawie bezbolesny zabieg iniekcji zapewnia doskonały efekt w okolicy iniekcji – drobne i średniej głębokości zmarszczki wygładzają się o 100%, głębokie o 70%. W takim przypadku po wielokrotnych wstrzyknięciach działanie leku może się nasilić, pomimo panującego przeciwnego zdania.
Terapia botuliną polega na podaniu podskórnym i domięśniowym preparatów Botox. Może mieć zarówno wskazania medyczne, jak i estetyczne. Widoczny efekt aplikacji zaczyna się natychmiast po wstrzyknięciu, narasta do maksimum 10-15 dnia po zabiegu. Efekt utrzymuje się od 4 do 9 miesięcy, po czym zmarszczki i fałdy stopniowo wracają do pierwotnego stanu, a wstrzyknięcia można powtórzyć. Podczas stosowania Botoxu nie występuje uzależnienie, nie jest wymagane zwiększenie dawki leku.
Preparaty botoksowe zawierają toksynę botulinową typu A, która składa się z dwóch łańcuchów – ciężkiego i lekkiego. Po wstrzyknięciu blokuje uwalnianie acetylocholiny (substancja ta powoduje skurcze naszych mięśni), co prowadzi do ustąpienia skurczu mięśni po wstrzyknięciu. Łańcuch ciężki wiąże się z receptorami w synapsie, blokuje ich pracę, a następnie wchodzi do komórki. Tam lekki łańcuch toksyny botulinowej rozkłada białko SNAP25, uniemożliwiając w ten sposób transport acetylocholiny z komórki, łącząc ją z błoną i uwalniając neuroprzekaźniki. W związku z tym w miejscu wstrzyknięcia rozwija się porażenie nerwów. To tłumaczy szybki, długotrwały i narastający efekt stosowania preparatów Botox.
Wskazania do stosowania botoksu:
– kurcz powiek;
– skurcz połowy twarzy;
– spastyczny kręcz szyi;
– odkształcenia dynamiczne spowodowane spastycznością;
– nadmierna potliwość;
– korekcja zmarszczek hiperkinetycznych.
Możliwości preparatów Botox w korekcji zmarszczek:
– zmarszczki poziome na czole;
– „lwia bruzda”;
– „kurze łapki”;
– zmarszczki nosa.
Ostrożnie:
– fałdy nosowo-wargowe;
– obniżone kąciki ust;
– fałdy na brodzie;
– drobne zmarszczki pod oczami;
– zmarszczki poziome i pionowe szyi.
W praktyce kosmetycznej preparaty Botox stosuje się w leczeniu nadpotliwości. W takim przypadku lek wstrzykuje się w obszar zwiększonej potliwości – pachy, dłonie.
Zapamiętaj! Pomimo prostoty i bezpieczeństwa zabiegu, tylko wykwalifikowany lekarz ma prawo wykonać go w klinice, w wyposażonym pomieszczeniu w sterylnych warunkach.
