Nieżyt nosa
Jesienią trudno jest znaleźć osobę, która nie zmagałaby się z katarem. Potwierdzają to długie kolejki w aptekach. Jednak zanim pobiegniesz po upragnioną buteleczkę z kroplami do nosa, musisz zrozumieć przyczyny nieżytu nosa i dopiero wtedy rozpocząć leczenie.
Zapalenie błony śluzowej nosa może być infekcyjne i nieinfekcyjne, w zależności od przyczyn rozróżnia się następujące rodzaje nieżytu nosa:
- naczynioruchowy nieżyt nosa – powstaje w wyniku reakcji naczyń śluzówki nosa na różne czynniki: kurz, nagłe zmiany temperatury, hipotermia, zanieczyszczenie powietrza, silne zapachy;
- alergiczny nieżyt nosa – występuje jako reakcja na alergen;
- polekowy nieżyt nosa – jako skutek uboczny leków;
- urazowy nieżyt nosa – rozwija się w wyniku urazowego uszkodzenia błony śluzowej nosa lub jego innych struktur;
- przewlekły nieżyt nosa rozwija się w wyniku ciągłej ekspozycji na niekorzystne czynniki: szkodliwe warunki pracy, miażdżycę naczyń, zaburzenia krążenia, duże zanieczyszczenie powietrza. Może być zanikowy, przerostowy i neurowegetatywny;
- ostry zakaźny nieżyt nosa – rozwija się w wyniku zakażenia wirusami lub bakteriami.
Ostry nieżyt nosa towarzyszy najczęściej przy infekcjach dolnych dróg oddechowych, dlatego na pierwszym planie występują objawy infekcji ogólnej – ból ciała, ogólne osłabienie, senność, gorączka. Następnie choroba przebiega etapami: etap 1. – suchy, pacjentowi dokucza suche podrażnienie w jamie nosowej, łzawienie oczu, kichanie, swędzenie nosa. Ten etap może trwać kilka godzin, czasami towarzyszy mu utrata węchu. Etap 2. – etap mokry, lub etap wydzieliny surowiczej, która jest wydzielana w dużych ilościach z jamy nosowej. W tym czasie może rozwinąć się obrzęk błony śluzowej. Etap 3. – faza wydzieliny śluzowo-ropnej, kiedy wydzielina staje się gęsta i zmienia kolor na żółty, żółto-zielony. Z reguły po tym etapie następuje powrót do zdrowia.
Jeśli masz katar z obfitą przezroczystą wydzieliną, warto pamiętać, że przyczyną przekrwienia błony śluzowej nosa jest obrzęk błony śluzowej, dlatego nie próbuj z całych sił wydmuchać nosa, może to doprowadzić do urazu błony bębenkowej i łez błony śluzowej.
Leczenie nieżytu nosa zależy od jego przyczyn. Przede wszystkim należy rozpoznać chorobę podstawową, która doprowadziła do rozwoju objawów ze strony nosa. W tym celu laryngolog przeprowadza proste badanie – rinoskopię (badanie jamy nosowej), w razie wątpliwości badanie rentgenowskie zatok przynosowych, dodatkowo zaleca się badanie krwi.
W leczeniu nieżytu nosa stosuje się podejście zintegrowane. Leki stosowane w leczeniu kataru:
- środek zwężający naczynia krwionośne – stosowany w celu ułatwienia oddychania przez nos. Łagodzi obrzęki błony śluzowej nosa, nie jest lekarstwem leczącym chorobę;
- nawilżacze i emolienty są skuteczne zarówno w leczeniu, jak i zapobieganiu. Najpopularniejsze z nich to preparaty na bazie roztworu chlorku sodu i soli morskiej, wody morskiej;
- leki przeciwhistaminowe – niezbędne w leczeniu alergicznego nieżytu nosa, współczesne pozbawione są prawie wszystkich skutków ubocznych;
- środek antyseptyczny – stosowany głównie w zapobieganiu infekcji przy urazach błony śluzowej;
- leki przeciwbakteryjne – są przepisywane tylko w przypadku potwierdzenia infekcji. Niekontrolowane i samodzielne korzystanie z tych środków prowadzi do obumierania własnej mikroflory i nawrotu infekcji;
- fizjoterapia – terapia UV i UHF jest doskonała w przypadku ostrego nieżytu nosa, a laseroterapia i laser magnetyczny mogą być wykonywane nawet w domu.
Zaniechanie leczenia kataru może prowadzić do wielu powikłań, przede wszystkim do infekcji pobliskich narządów i struktur – gardła, krtani i przewodu słuchowego. W przypadku obniżonej odporności może nawet prowadzić do rozwoju zapalenia oskrzeli i zapalenia płuc. Upośledzenie słuchu i węchu to częste objawy zaawansowanego nieżytu nosa.
Aby zapobiec chorobie, wzmocnij układ odpornościowy, unikaj przemarznięcia, częściej nawilżaj błonę śluzową nosa i zasięgnij porady specjalisty, bo problemowi łatwiej zapobiegać niż leczyć.
