Leczenie zaburzeń hormonalnych

Zaburzenia hormonalne to problemy z równowagą hormonalną w organizmie. Hormony są wydzielane przez różne organy, ich choroby mogą prowadzić do zaburzeń w produkcji (zmniejszonej lub nadmiernej) hormonów.

Zaburzenia hormonalne mogą powodować wiele nieprzyjemnych objawów, między innymi:

• wahania wagi – nadmierny wzrost lub spadek;
• hirsutyzm – nadmierny porost włosów u mężczyzn, który jest szczególnie uciążliwy dla kobiet;
• wahania nastroju;
• zmniejszenie popędu seksualnego – libido;
• zmiany skórne, takie jak krosty;
• zaburzenia cyklu menstruacyjnego.

Zaburzenia równowagi hormonalnej są szczególnie problematyczne dla kobiet, które chcą zajść w ciążę, ponieważ zaburzenia równowagi hormonalnej mogą powodować niepłodność.

Wahania masy ciała są zwykle związane z dysfunkcją trzustki lub tarczycy. Pojawienie się nadmiernego porostu włosów (hirsutyzm) jest spowodowane zaburzeniem równowagi hormonów płciowych wydzielanych z jajników i nadnerczy. Hormonem odpowiedzialnym za redukcję libido jest głównie prolaktyna. Powodem huśtawek nastroju jest zaburzenie równowagi hormonów tarczycy i spłciowych, takich jak estrogen i progesteron. Dlatego wiele kobiet doświadcza huśtawek nastroju przed i w trakcie menopauzy, kiedy poziom hormonów płciowych w organizmie zmienia się.

Bardzo poważnym objawem zaburzenia równowagi hormonalnej jest zaburzenie cyklu menstruacyjnego. Cykle stają się nieregularne i anowulacyjne, tzn. bez pozostawienia jaja w środku cyklu. Jeśli problem nie zostanie rozwiązany w odpowiednim czasie, menstruacja może całkowicie zaniknąć i pojawi się niepłodność.

W przypadku wystąpienia tych objawów należy natychmiast zgłosić się do lekarza.

Wielu chorobom towarzyszą zaburzenia hormonalne u kobiet, między innymi:

• policystyczny zespół jajnikowy (PCOS);
• niedoczynność tarczycy – niewystarczająca czynność tarczycy;
• nadczynność tarczycy – nadczynność tarczycy;
• choroba Hashimoto – autoimmunologiczne zapalenie tarczycy z niewystarczającą czynnością tarczycy;
• choroba Cushinga – nadmierna czynność kory nadnerczy i wiele innych.

Istnieją również zaburzenia hormonalne o charakterze fizjologicznym. Na przykład, podczas laktacji organizm kobiety emituje dużo prolaktyny, która jest odpowiedzialna za powstawanie mleka – laktację. Prolaktyna wpływa na wiele funkcji, w tym na produkcję hormonu luteinizującego (LH) i hormonu stymulującego pęcherzyki (FSH), które regulują cykl miesiączkowy i dojrzewanie pęcherzyków jajnikowych.

Diagnoza zaburzeń hormonalnych obejmuje konsultację z ginekologiem, niezbędne badania i testy. Najczęściej w ginekologii wykonuje się badania w celu określenia poziomu hormonu stymulującego pęcherzyki (FSH), hormonu luteinizującego (LH), prolaktyny, estradiolu, progesteronu, hormonów przysadki mózgowej i tarczycy (TTH, T3, T4) i innych. Tylko lekarz może zdecydować, które hormony należy badać.

Poza wykonaniem badań hormonalnych, lekarz może przepisać ogólny test krwi i moczu w celu określenia stanu zdrowia pacjenta jako całości. Po rozpoznaniu i ustaleniu przyczyny niewydolności hormonalnej lekarz przepisuje leczenie mające na celu usunięcie przyczyny i skorygowanie zaburzeń hormonalnych.