Post przerywany

Post przerywany stał się bardzo popularny w ostatnich latach, chociaż o korzyściach płynących z godzin bez jedzenia mówił już Hipokrates. Współcześni endokrynolodzy i dietetycy również pozytywnie wypowiadają się o tej metodzie odchudzania i dbania o kondycję.

Okresowy post pomaga skorygować poziom cukru we krwi, pozbyć się oporności na leptynę i rozpocząć proces spalania tłuszczu. Istotą techniki jest przemienność okresów głodu i posiłków. Istnieją różne interwały: 12/12, 16/8, 1/23, 10/14. Najpopularniejszą i najłatwiejszą do wdrożenia jest opcja 16/8. Oznacza to, że możesz jeść przez 8 godzin, a potem obywać się bez jedzenia przez 16 godzin (możesz pić wtedy wodę, herbatę i kawę bez cukru).

Jakie są pozytywne skutki przerywanego postu:

1. Post powoduje rozkład tłuszczów, a nie glikogenu mięśniowego. W ten sposób waga jest redukowana właśnie poprzez pozbycie się konsekwencji przejadania się.
2. Normalizuje się poziom insuliny i leptyny. Należy tutaj zauważyć, że post przerywany nie jest odpowiedni dla osób z cukrzycą insulinozależną, a jedynie dla osób z upośledzoną tolerancją glukozy.
3. Okresowy post przyspiesza procesy autofagii – naturalne usuwanie martwych komórek, oczyszczanie organizmu, a także stymuluje proces wymiany starych komórek na nowe, zdrowe.
4. Procesy trawienia ulegają poprawie, co jest szczególnie ważne dla osób z „leniwą” perystaltyką, gdy w jelitach zachodzą procesy fermentacyjne. Długie okresy głodu pomagają oczyścić, leczyć błonę śluzową jelit i łagodzić stany zapalne.

Ponadto okresowy post może pomóc obniżyć ciśnienie krwi, obniżyć poziom złego cholesterolu, poprawić sprawność poznawczą, a nawet pamięć. Ogólnie rzecz biorąc, ludzie, którzy praktykują przerywany post, odczuwają poprawę ogólnego samopoczucia, łatwiej zasypiają, lepiej śpią i nie mają problemów ze wstawaniem.

Istnieją kategorie osób, dla których okresowy post może być przeciwwskazany: osoby cierpiące na cukrzycę insulinozależną, poważne choroby przewodu pokarmowego. Dlatego wskazane jest skonsultowanie się z endokrynologiem lub dietetykiem przed przejściem na ten rodzaj diety.