Zaburzenia erekcji u mężczyzn: diagnostyka i leczenie

Zaburzenia erekcji to niezdolność do osiągnięcia lub utrzymania erekcji prącia podczas masturbacji lub stosunku płciowego, wystarczająca do uzyskania przyjemności, odprężenia i satysfakcji.

Ten stan może być spowodowany przyczynami fizjologicznymi i psychologicznymi. Większość mężczyzn przynajmniej raz w życiu spotkała się z tym problemem, ale nie wpłynęło to na ich zadowolenie z życia seksualnego. Jednorazowe incydenty są absolutną normą i nie powinny budzić obaw. Długotrwałe problemy z erekcją, wytryskiem, osiągnięciem orgazmu to powód, aby skonsultować się ze specjalistą.

Przyczyny zaburzeń erekcji:

• zakażenia układu moczowo-płciowego;
• otyłość;
• miażdżyca;
• choroby układu krążenia;
• palenie;
• narkotyki;
• nadużywanie alkoholu;
• stres i wyczerpanie psychiczne lub emocjonalne;
• cukrzyca;
• zaburzenia hormonalne;
• urazy i operacje;
• niektóre leki;
• siedzący tryb życia;
• awitaminoza;
• ból przy stosunku płciowym spowodowany skrzywieniem, wadami rozwojowymi;
• patologia układu nerwowego (udary, encefalopatia, choroby neuronów, nowotwory, urazy, stwardnienie rozsiane).

Istnieje wiele przyczyn zaburzeń erekcji i z reguły działają one kompleksowo.
Wczesne objawy zaburzeń erekcji: brak erekcji rano, przyspieszony lub opóźniony wytrysk, niemożność osiągnięcia pełnej erekcji podczas masturbacji, spowolnienie tempa erekcji nawet przy silnym pobudzeniu i stymulacji.

Diagnostyka zaburzeń erekcji

Według statystyk około 10% mężczyzn w wieku powyżej 21 lat cierpi na zaburzenia erekcji, w wieku 60 lat ich liczba wynosi jedną trzecią. Jednocześnie tylko 22 % zwraca się do lekarza, a 36% rozpoczyna leczenie. Wynika to z pewnego wstydu i wrażliwości mężczyzn pod względem funkcji seksualnych. Ale im wcześniej diagnostyka zostanie przeprowadzona i rozpocznie się leczenie, tym szybciej nastąpi pozbycie się choroby.

Rozpoznanie zaburzeń erekcji jest rozległe, biorąc pod uwagę dużą liczbę możliwych przyczyn tego stanu:

• zbieranie wywiadu;
• badanie zewnętrznych narządów płciowych;
• ocena wtórnych cech płciowych, stopnia ich rozwoju;
• badanie ogólne krwi i moczu;
• badanie poziomu hormonów;
• biochemiczne badanie krwi pod kątem zawartości lipidów i stanu metabolizmu węglowodanów;
• ocena stanu układu nerwowego i sercowo-naczyniowego;
• badanie erekcji;
• USG z dopplerem;
• ocena odruchów;
• angiografia prącia;
• pomiar temperatury w układzie moczowo-płciowym;
• elektromiografia prącia;
• i wiele innych według wskazań.

Leczenie zaburzeń erekcji

Terapia jest wieloskładnikowa i często długotrwała. Przede wszystkim należy wykluczyć złe nawyki, zmienić zachowania żywieniowe, uregulować czas snu i odpoczynku. Pacjenci są skierowani na psychoterapię w celu radzenia sobie ze stresem, depresją, aby nauczyć się radzić sobie z sytuacjami wyczerpującymi psychikę.

W terapii farmakologicznej wskazane są stymulatory erekcji, leki naczyniowe, zastępowanie leków zmniejszających erekcję bezpiecznymi zamiennikami. Możliwe jest stosowanie urządzeń w celu osiągnięcia skutecznej erekcji.

Chirurgiczne leczenie dysfunkcji stosuje się w przypadku wyczerpania innych możliwości terapii. Stosują się operacje naczyniowe, a także operacje protetyczne.