Cukrzyca

Cukrzyca jest długotrwałą chorobą związaną z patologią metabolizmu węglowodanów w organizmie. Za główne objawy cukrzycy uważa się

• Częste oddawanie moczu (wielomocz): wysoki poziom glukozy we krwi powoduje częste oddawanie moczu.
• Silne pragnienie (pragnienie): nadmierne pragnienie może być spowodowane utratą wody z moczem.
• Zwiększony głód: Chociaż ilość spożywanego pokarmu wzrasta, może wystąpić utrata masy ciała, ponieważ cukier nie ma czasu na pełne wykorzystanie w komórkach.
• Zmęczenie i astenia: Zmęczenie występuje, ponieważ komórki nie otrzymują wymaganej ilości energii z powodu braku insuliny.
• Powolne gojenie: Wysokie ilości glukozy wpływają na zdolność organizmu do gojenia zadrapań.
• Drżenie i sztywność kończyn: Jest to spowodowane uszkodzeniem nerwów (neuropatia cukrzycowa).
• Zmiany w widzeniu: zmiany w soczewce oka mogą prowadzić do niewyraźnego widzenia.

Objawy cukrzycy pojawiają się z czasem i nie zawsze są wyraźne w tym samym czasie. Jeśli uważasz, że cierpisz na tę chorobę, ważne jest, aby udać się do lekarza w celu uzyskania odpowiedniej porady, a także wyleczenia.

Który specjalista zajmuje się leczeniem cukrzycy?

 Leczenie cukrzycy zawiera wiele niuansów, a także często wymaga pomocy określonych specjalistów. Wielu z nich wymieniono poniżej:

• Lekarz: specjalizujący się w koncepcji endokrynologicznej, która kontroluje równowagę hormonów w organizmie. Endokrynolodzy ustalają chorobę, zalecają terapię, a także monitorują postęp choroby.
• Dietetyk: Dla pacjentów z cukrzycą ważne jest przestrzeganie specjalnej diety. Dietetyk pomoże stworzyć spersonalizowany plan żywieniowy, który zaspokoi zapotrzebowanie na węglowodany, białka, tłuszcze i inne składniki odżywcze.
• Lekarz pierwszego kontaktu: Lekarz pierwszego kontaktu jest uważany za główną osobę komunikującą się z pacjentami z objawami cukrzycy; lekarz pierwszego kontaktu ustala wstępną opinię, zleca badania i w razie potrzeby kieruje do endokrynologa.
• Pielęgniarka diabetologiczna: pielęgniarka specjalizująca się w cukrzycy jest w stanie nauczyć pacjenta, jak radzić sobie z chorobą, w tym z podawaniem insuliny, badaniem poziomu glukozy i jednostkową opieką.
• Okulista: ponieważ choroba może wpływać na oczy, okulista może zostać włączony do projektu leczenia w celu monitorowania i leczenia trudności związanych z oczami.

Fizjoterapeuci i specjaliści ds. aktywności fizjologicznej: bieżąca dynamika fizjologiczna jest ważna w leczeniu cukrzycy. Specjaliści ds. aktywności fizjologicznej mogą pomóc w opracowaniu bezpiecznego i skutecznego planu leczenia.

Leczenie cukrzycy powinno być ujednolicone i dostosowane do indywidualnego pacjenta.

Grupy ryzyka cukrzycy

Istnieje szereg osób, które są narażone na znaczne ryzyko wystąpienia cukrzycy. Główne kategorie wymieniono poniżej:

• Predyspozycje genetyczne: Występowanie cukrzycy w rodzinie, zwłaszcza cukrzycy typu 1, zwiększa ryzyko wystąpienia choroby u innych członków rodziny.
• Lata: Zagrożenie zachorowaniem na cukrzycę wzrasta wraz z upływem lat; cukrzyca typu 2 często występuje u osób w wieku 45 lat i starszych.
• Choroba ciążowa (zachorowanie podczas ciąży): Dziewczęta, u których w czasie ciąży rozwinęła się choroba ciążowa, są bardziej narażone na wystąpienie cukrzycy w przyszłości.
• Nadmierna objętość tułowia i choroby: Nadmierna objętość tułowia jest uważana za jeden z głównych warunków powstawania cukrzycy. Choroby jamy brzusznej mogą być szczególnie związane z wysokim ryzykiem.
• Fizjologiczny brak aktywności: Fizjologiczny brak aktywności przyczynia się do powstawania cukrzycy. Systematyczne ćwiczenia fizjologiczne mogą pomóc kontrolować masę ciała, a także poziom glukozy we krwi. Populacja: Wiele populacji, takich jak Afroamerykanie, Latynosi, Australijczycy o czerwonej skórze i mieszkańcy wysp Pacyfiku, jest narażonych na wysokie ryzyko rozwoju cukrzycy.
• Zespół policystycznych jajników (PCOS): Dziewczęta z PCOS mają zwiększone ryzyko rozwoju cukrzycy z powodu zaburzeń metabolicznych.
• Nadciśnienie tętnicze (hiperlipidemia): Nadciśnienie tętnicze dodatkowo zwiększa ryzyko rozwoju cukrzycy.

Jeśli należysz do jednej lub wielu z tych grup, ważne jest, aby stale monitorować poziom glukozy we krwi, a także omówić zagrożenie z lekarzem. Zapobieganie i wczesne wykrywanie ma duże szanse pomóc w przezwyciężeniu ryzyka zachorowania na cukrzycę.

Rodzaje cukrzycy

Cukrzyca jest stałym stanem charakteryzującym się podwyższonym poziomem glukozy (glukozurią) we krwi. Istnieją różne rodzaje cukrzycy

Cukrzyca typu 1 (DM1):

Znana również jako choroba insulinozależna.

Jest to choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy atakuje i niszczy komórki beta trzustki, które produkują hormon. Insulina musi być podawana w celu normalizacji poziomu glukozy przez kilka miesięcy.

Choroba ujawnia się zwykle w okresie niemowlęcym lub wczesnej dorosłości.

Choroba Sweetheart typu 2 (SD2):

Nazywana również słodką cukrzycą nieinsulinozależną.

Choroba ta charakteryzuje się somatyczną opornością na działanie insuliny, a także niedoborem insuliny.

Występuje głównie u osób starszych, ale może również występować u dzieci i młodzieży szkolnej.

Terapia polega na zmianie sposobu życia, przyjmowaniu leków doustnych, a w niektórych przypadkach leków hormonalnych.

Choroba ciążowa (GD):

Występuje u niektórych dziewcząt w czasie ciąży.

Już po urodzeniu dzieci sytuacja zwykle nieco się poprawia, ale istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 2 w późniejszym okresie.

Poziom glukozy powinien być monitorowany i kontrolowany podczas ciąży.

Inne choroby:

Jest to choroba monosomalna powiązana z innymi chorobami i schorzeniami (np. mukowiscydozą, nieprawidłowościami hormonalnymi).

Określenie typu cukrzycy jest uważane za ważny krok w kierunku skutecznego leczenia choroby. Terapia może obejmować dietę, fizjoterapię, farmakoterapię, insulinoterapię i inne metody w zależności od konkretnych potrzeb pacjenta.

Sposoby diagnozowania cukrzycy

Diagnoza cukrzycy wymaga szeregu badań, a także testów mierzących miesięczny poziom glukozy, jak również oceniających funkcję łańcucha trzustkowego. Poniżej przedstawiono główne sposoby diagnozowania:

Test tolerancji glukozy na czczo (FGT):

Test ten mierzy poziom glukozy we krwi już po całonocnym poście (co najmniej 8 razy). Służy do wykrywania cukrzycy, a także stanu przedcukrzycowego.

Wysoki poziom glukozy może wskazywać na przebudowę glukozy w organizmie.

Doustny test tolerancji glukozy (OGTT):

Test ten ocenia, w jaki sposób cukier jest przetwarzany przez organizm już po spożyciu określonej ilości glukozy.

Służy do wykrywania upośledzonej tolerancji glukozy, a także do diagnozowania cukrzycy typu 2.

Test barwnika glikowanego (HbA1c):

Mierzy umiarkowany stopień hemoglobiny glikowanej w ciągu ostatnich dwóch do trzech miesięcy. Zapewnia wskazanie długoterminowej glikemii.

Zwykle stosowany w celu przewidywania interakcji w terapii.

Badanie moczu na obecność glukozy i ketonów:

Umożliwia wykrycie w moczu zarówno glukozy, jak i ciał ketonowych, co może być oznaką niepełnej kontroli glikemii.

Test na obecność przeciwciał przeciwko komórkom wysp trzustkowych:

Stosowany do diagnozowania cukrzycy typu 1, która zwykle łączy się z autoimmunologicznym zniszczeniem komórek beta.

Kontrolowanie poziomu glukozy w ciągu dnia (samodyscyplina glukozowa):

Pacjenci z cukrzycą mają wszelkie szanse, aby określić swój poziom glukozy w sposób ciągły przez cały miesiąc przy wsparciu glukometru.

Obecność cukrzycy stwierdza lekarz. Ważne jest, aby niezwłocznie zasięgnąć porady i postawić diagnozę w przypadku wystąpienia objawów cukrzycy lub ryzyka jej wystąpienia.

Powikłania cukrzycy

Choroba ta może powodować wiele różnych powikłań, zwłaszcza jeśli poziom glukozy nie jest dobrze kontrolowany przez kilka miesięcy. Powikłania te mają wszelkie szanse na zniszczenie szerokiej gamy aparatów, a także koncepcji ciała. Poniżej wymieniono wiele głównych powikłań cukrzycy:

Powikłania sercowo-naczyniowe

Choroba wieńcowa: podwyższone ciśnienie krwi i poziom cholesterolu zwiększają ryzyko miażdżycy i zawału mięśnia sercowego.

Krwotok mózgowy: wysoki poziom glukozy wpływa na położenie naczyń krwionośnych, a także zwiększa zagrożenie zawałem serca.

Powikłania okulistyczne:

Retinopatia cukrzycowa: tętnice krwi w siatkówce mają wszelkie szanse na zepsucie, co może powodować przesunięcie w gorszą stronę widzenia, jak również aż do ślepoty.

Choroby nerek (nefropatia cukrzycowa):

Wysoki poziom glukozy, a także wysokie ciśnienie krwi mają wszelkie szanse na uszkodzenie nerek i ostatecznie spowodowanie trwałej niewydolności nerek.

Powikłania neurologiczne (neuropatia cukrzycowa):

Możliwe są sztywność i ból kończyn, zaburzenia trawienia i dysfunkcje seksualne.

Choroby stóp:

Stopa cukrzycowa jest zaostrzeniem związanym z wadami nerwów i naczyń krwionośnych, co może prowadzić do owrzodzeń i infekcji stopy.

Powikłania związane z obecnością ciąży:

Dziewczęta z cukrzycą są narażone na znaczne ryzyko powikłań ciąży, takich jak gestoza, a także wady rozwojowe natury.

Infekcje:

Wysoki poziom glukozy w tym okresie zmniejsza odporność organizmu na infekcje, a także zwiększa zagrożenie powstawania infekcji dróg moczowych, skóry, a także innych narządów.

Nieznaczny jak i wysoki poziom glukozy we krwi:

Niezadowalający lub podwyższony poziom glukozy we krwi może powodować niebezpieczne stany, takie jak złe samopoczucie (niewielki poziom glukozy we krwi), jak również hiperglikemię (znaczny poziom glukozy we krwi).

Skuteczne leczenie cukrzycy, w tym regularne monitorowanie stężenia glukozy we krwi, odpowiednia terapia lekowa i zarządzanie stylem życia, może zmniejszyć ryzyko wystąpienia tych powikłań i poprawić jakość życia pacjenta. Ważne jest, aby poddawać się regularnym badaniom kontrolnym i monitorować swoje samopoczucie pod nadzorem lekarza.

Dieta w cukrzycy

Właściwa dieta odgrywa kluczową rolę w leczeniu cukrzycy. Zdrowa dieta pomaga kontrolować poziom glukozy we krwi, utrzymywać wagę w ryzach i zapobiegać powikłaniom. Oto podstawowe zasady diety w cukrzycy:

Kontrola węglowodanów:

Węglowodany mają największy wpływ na poziom glukozy we krwi. Ważne jest, aby uważnie monitorować ilość węglowodanów w diecie i równomiernie rozprowadzać je w ciągu dnia. Preferowanie węglowodanów złożonych, takich jak produkty pełnoziarniste, warzywa, owoce i rośliny strączkowe, jest kluczowe, ponieważ są one trawione powoli i nie powodują nagłego wzrostu poziomu glukozy we krwi.

Kontrola porcji:

Określenie odpowiedniej wielkości porcji pomaga kontrolować kalorie i poziom glukozy. Zaleca się używanie pojemników pomiarowych i wagi do kontroli porcji.

Białko i tłuszcze:

Ważne jest również włączenie do diety białek i zdrowych tłuszczów. Pomagają one utrzymać uczucie sytości i ustabilizować poziom cukru.

Ograniczenie tłuszczów nasyconych i trans:

Ograniczenie spożycia tłuszczów nasyconych i trans pomaga kontrolować poziom cholesterolu i utrzymać zdrowie serca. Tłuszcze te znajdują się w tłustych mięsach, wysokotłuszczowych produktach mlecznych, fast foodach i smażonych potrawach.

Regularne posiłki:

Podzielenie posiłków na 3 główne posiłki i 2-3 dodatkowe posiłki w ciągu dnia pomaga w utrzymaniu stabilnego poziomu glukozy.

Warzywa i owoce:

Różnorodność warzyw i owoców w diecie dostarcza organizmowi ważnych witamin, minerałów i przeciwutleniaczy. Należy jednak kontrolować ilość spożywanych owoców ze względu na zawartość węglowodanów.