Leczenie i profilaktyka zapalenia miednicy małej

Choroby zapalne miednicy małej u kobiet są częstym problemem, z którym borykają się ginekolodzy.

Wśród nich wyróżniają się:

• Endometritis – proces zapalny w macicy;
• Salpingitis – zapalenie cewki macicy;
• Ooforit – zapalenie jajnika.

Zapalenie miednicy małej charakteryzuje się szerokim spektrum objawów. Choroba może przez długi czas pozostawać prawie bezobjawowa lub być przyczyną poważnej choroby. zapalenie miednicy małej, jeśli nie jest odpowiednio leczone, może prowadzić do poważnych, długotrwałych powikłań, w tym niepłodności, ciąży pozamacicznej i przewlekłych bólów miednicy.

Głównymi przyczynami chorób zapalnych miednicy u kobiet są różne infekcje przenoszone drogą płciową, takie jak chlamydia, mykoplazma, mocznica, trichomonasma, rzeżączka, wirusy opryszczki i inne. Rozwój procesów zapalnych w narządach miednicy najczęściej występuje u kobiet w młodym wieku, po zakończeniu ciąży, stosowania urządzeń wewnątrzmacicznych w ciągu ostatnich 6 tygodni.

Przenikanie infekcji do macicy, a następnie do przewodów i jajników, często odbywa się z udziałem plemników. Na przykład, jeden plemnik może przenosić do macicy do 40 patogenów rzeżączki. Możliwe jest również bierne przedostawanie się patogenów, takich jak trichomonas, z dolnego odcinka przewodu pokarmowego, gdy funkcja ochronna błony śluzowej macicy jest zredukowana, lub poprzez krew i chłoniaki, gdy odporność jest osłabiona. Procedury wewnątrzmaciczne i wywoływane przerywanie ciąży mogą przyczynić się do zakażenia.

Dość często proces zapalny w organach miednicy u kobiet jest ukryty, czyli objawy nie są widoczne. Pacjentka jest zaniepokojona umiarkowanym bólem podbrzusza, dyskomfortem i niewielką ilością wydzieliny. Objawy te mogą minąć bez leczenia, a następnie pojawić się ponownie.

Zakażenie dotyczy macicy, jajników i cewek macicy, powodując przewlekły proces zapalny. Ostatecznie prowadzi to do niedrożności przewodów macicy, nieregularności menstruacyjnych, niepłodności i włóknienia.

Diagnoza chorób zapalnych jest możliwa tylko przy udziale wykwalifikowanego specjalisty – ginekologa.

Do diagnozowania choroby stosuje się następujące metody:

• wysiewy z pochwy, flory szyjkowej i badanie wrażliwość na antybiotyki;
• PCR-diagnostyka (reakcja łańcuchowa polimerazy) i analiza immunofluorescencyjna;
• wykrycie przeciwciał na czynnik zakaźny we krwi.

Leczenie chorób zapalnych miednicy obejmuje:

• leczenie infekcji i chorób pokrewnych, z uwzględnieniem stanu odporności pacjenta;
• rehabilitacja w celu zapobieżenia rozwojowi procesu adhezji.